نیمی کودک و نیمی دیوانه الأدب والفن

"اما رشته کار در دست سوفیاست، در کودک می‌نگرد و سخن خود را در گوش جان دیوانه زمزمه می‌کند و شاعر زبان می‌گشاید: به کابوسی بدل شد خواب فروردین زمین پژمرده سقف آسمان چرکین زلال جویباران شهد زهرآگین «درختان اسکلتهای بلور آجین» درین تقدیر خاموشی درین بیداد نه برگ از برگ می‌جنبد نه باد ازباد سواری نیست، مردی نیست، جنگی نیست حنای عاشقان را آب و رنگی نیست به دریاهای خون عزم نهنگی نیست خیال ماه را شوق پلنگی نیست خیال و عزم و عشق و جنگ رفت از یاد نه برگ از برگ می‌جنبد نه باد از باد نشان عمر را تنها نفس مانده پر پرواز در کنج قفس مانده از آن باغ پر از گل خار و خس مانده وزان عشق اهورایی هوس مانده نه شوری مانده در شیرین نه در فرهاد نه برگ از برگ می‌جنبد نه باد از باد چه تاریکند فرداهای بی‌رویا نشان ماه و عکس مهر ناپیدا در آن طوفان طاقت سوز بی‌پروا چه خواهد کرد با بی‌جامگان سرما به فرداهای غمگین خاطر ناشاد نه برگ از برگ می‌جنبد نه باد از باد دل از کف رفت اما آرزو باقی‌ست به سینه داغ محرومی و مشتاقی‌ست سرود وصل از ما نیست، الحاقی‌ست به ساغر خون دل باید که غم ساقی‌ست سر خمخانه و ساقی سلامت باد نه برگ از برگ می‌جنبد نه باد از باد شعر از نیست انگارانه شدن مناسبات جهان امروز و فردا خبر می‌دهد و از اینگونه شعرها در دفتر سیدعبدالجواد موسوی کم نیست..."