ملخص الجهاز:
"بعلاوه بر طبق قانون تجارت حداقلی برای قیمت سهام مقرر است یعنی«در صورتیکه سرمایه شرکتهای سهامی از دویست هزار ریال تجاوز نکند سهام یا قطعات سهام نباید کمتر از پنجاه ریال باشد و هرگاه سرمایه زائد بر دویست هزار ریال باشد سهام و قطعات سهام کمتر از یکصد ریال نخواهد بود» تعیین حداقلی برای سهام از آن نظر است که وقتی اشخاص پول بشرکت بدهند که در حقیقت حداقلی باشد که بتوان گفت در نتیجه پساندازی تبدیل بسرمایه شده است- ولی این دلیل در صورتی کافی بود که ارزش پول تغییر زیاد نمیکرد-هر منطقی که در تعیین پنجاه ریال یا صد ریال بعنوان حداقل در سال 1311 بوده است در امروز متزلزل گردیده زیرا ارزش پنجاه ریال؟؟؟خیلی بیشتر از پنجاه ریال امروزی است پس اگر واقعا همین حداقل لازم باشد باید بنسبت تغییر ارزش پول لااقل برای صدور سهام جدید تغییر بکند و چون این عملی نیست وجود این حداقل هم با وجود اینکه ضرری ندارد زائد بنظر میرسد ولی قانون حد اکثری معین نکرده است و میتوان قطعات سهام را بهر اندازه بخواهند بزرگتر کنند ولی طبیعی است که شرکت سهامی بیشتر متمایل بکوچک کردن سهام است تا سرمایه زیادتری بتواند جلب کند و الا اگر احتیاج بآن نداشت ممکن بود شرکت را بصورت دیگری تشکیل دهد."