نکته هایی از کتاب «فیه ما فیه» الأدب والفن

"به یاد دوست دانشمند شادروان دکتر ید الله شکری در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود تند باد اجل شمع وجود دکتر ید الله شکری استاد فاضل دانشگاه و پژوهشگر وارسته را خاموش و دل دوستان و آشنایانش را داغدار ساخت. شادروان دکتر شکری استادیار دانشگاه علامهء طباطبائی بود و در دانشکدهء ادبیات فارسی و زبانهای خارجی از دانشگاه‌ تدریس می‌کرد. *** آخر این انا الحق گفتن،مردم می‌پندارند دعوی بزرگی است،انا الحق عظیم تواضع‌ است؛زیرا این‌که می‌گوید من عبد خدایم،دو هستی اثبات می‌کند:یکی خود را و یکی خدا را. این است که مردم فهم نمی‌کنند؛ این‌که مردی بندگی کند برای خدا حسبة لله، آخر بندگی او در میان است اگرچه برای‌ خداست خود را می‌بیند و فعل خود را می‌بیند و خدای را می‌بیند،او غرق آب نباشد،غرق آب‌ کس باشد که در او هیچ جنبشی و فعلی نماند، اما جنبشهای او جنبش آب باشد."