مرگ بهرنگ - مجلة آرش مقالة

"مرگ،نابهنگام و رنج‌آور،بدون آن‌که بتوان انتظارش را داشت در گرداب‌های جان‌فرسای ارس کمین گرفت و زندگی باروریک انسان پاک و صدیق و خلیق را به تاراج برد و همه آن‌ها را که با خلق و خوی و وارستگی و مناعت او مأنوس بودند،در غم و اندوه نشاند. ولی سوگواربودن و در غم و ماتم نشستن چیزی نیست که بتوان با آن‌ فقدان عزیز ازدست رفته را جبران کرد و یا خاطهر گرامی او را زنده نگهداشت‌ زنده نگهداشتن خاطره صمد تنها این نیست که ما در فراق گم‌گشته خود اشک‌ بریزیم. این چیزی است که اگر بهرنگ زنده بود و خود بآن رضا نمیداد. اگر میخواهیم خاطرهء صمد را زنده‌ نگه داریم سعی کنیم بسان او جویای دانش و حقیقت باشیم. اگر میخواهیم خاطره صمد را گرامی بداریم سعی‌ کنیم از رهسپاران راه پرافتخار او باشیم. صمد با وارستگی و صفا و صداقت و گذشت خود یک انسان نمونه بود."