شکوهمندا، برخیزیم! الأدب والفن

"به روز حادثه اندیشید گلی که سرخ تر از ما بود شکوه بین که چه بی‌فریاد به روز حادثه گل پژمرد روان شدیم و ندانستیم که ریگزاری در پیش است که ماهتابی در خواب است و درگذار شب و هرزاب روان شدیم و ندانستیم بزرگمردا!فرهادا! چگونه مهر،پدید آمد؟ چگونه سنگی،رودی شد؟ و آن ستارهء تنهاتر به روشنان زمین پیوست بزرگمردا!فرهادا! آن‌چه از یاران شنیدم، آن‌چه در باران گذشت... آن‌چه در باران ده، -آن روز- بر یاران گذشت..."