سرمقاله: در ستایش لذت / شورای نویسنده گان افتتاحية

"مثل این که کسی نشانی جایی را از جمعی بپرسد،و در راهنمایی‌اش، جمیع جهات شش‌گانه را نشان دهند» این جملات را روشن‌فکری به‌نام،دو سال قبل،در آستانه‌ی‌ نوروز بر تارک سرمقاله‌ی روزنامه‌ای نگاشت که اکنون به محاق‌ توقیف رفته است. باری؛86 سال سختی بود برای روشن‌فکران،نویسنده‌گان، دانشجویان،روزنامه‌نگاران،زنان،کارگران و حتا مردم کوچه و بازار 87 چه‌گونه سالی خواهد بود؟می‌توان فهرستی بلندبالا از افاده‌ها و افاضه‌ها در پاسخ این پرسش ردیف کرد؛همه بی‌هوده،همه‌ تکراری،همه موجب ملال!پس بهتر آیا نیست که ذهن از بند این‌ پرسش رها کنیم؟آستانه‌ی نوروز است،شاید خیلی وقت‌ها سکوت، بهترین پاسخ چه باید کرد و چه خواهد شد باشد. بسا آسودن و تن‌پروردن که از کوشش‌هایی از آن‌ دست که یک قرن است به نام روشن فکر کرده‌ایم اگر نه مفیدتر لااقل بی‌ضررتر باشد. حال که در این گذرگاه تنگ عافیت دست و پا بسته‌ایم لااقل در همین تنگنای فرصت‌ها و نفس کشیدن‌ها کامی از زندگی بجوییم."