خلاصة:
ورقه و گلشاه منظومه عاشقانه ای است با بیش از 2000 بیت در بحر متقارب، که عیوقی آن را ظاهرا در حدود قرن ششم هجری سروده است. در آغاز این منظومه، شانزده بیت در ستایش پروردگار و رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به شرح ذیل آمده است:
1 به نام خداوند بالا و پست که از هستیش هست شد هرچه هست
2 فروزنده شمسه خاوری برآرند طاق نیلوفری
3 معطر کن باد عنبرنسیم نظام آور کار در یتیم
4 نه پیکر نگارنده پیکران نه اختر برآرنده اختران
5 جهاندار بخشنده کامکار خداوند بیچون پروردگار
6 گر از خاک ره بر نگیری سرم روم مصطفی را شفیع آورم
7 سلام من العالم الحاکم علی روضه المصطفی الهاشمی
8 شفیع امم خاتم انبیا سپهر رسالت مه اصفیا
9 کلید در گنج رب جلیل امام هدی در درج خلیل
10 شه آسمان قدر و سیاره جیش مه هاشمی آفتاب قریش
11 هزاران درود از جهان آفرین سوی روضه سیدالمرسلین
12 الهی چو امیدوارم به تو برآور اومیدی که دارم به تو
13 رهی پیشم آور که در هر قدم زنم دم بدم در رضای تو دم
14 درآموز شکرم چو بخشیم گنج صبوریم ده چون فرستیم رنج
15 زشرم گنه آبروین مبر چو خاکم زتقصیر من در گذر
16 توقع همین دارم ای کردگار که در رستخیزم کنی رستگار
ملخص الجهاز:
"در آغاز این منظومه، شانزده بیت در ستایش پروردگار و رسول اکرم صلیالله علیه و آله و سلم به شرح ذیل آمده است: 1به نام خداوند بالا و پست که از هستیش هست شد هر چه هست 2فروزنده شمسه خاوری برآرنده طاق نیلوفری 3معطرکن باد عنبرنسیم نظامآور کار در یتیم 4نه پیکر نگارنده پیکران نه اختر برآرنده اختران 5جهاندار بخشنده کامکار خداوند بیچون پروردگار 6گر از خاک ره برنگیری سرم روم مصطفی را شفیع آورم 7سلام من العالم الحاکم علی روضة المصطفی الهاشمی 8شفیع امم خاتم انبیا سپهر رسالت مه اصفیا 9کلید در گنج رب جلیل امام هدی در درج خلیل 10شه آسمانقدر و سیارهجیش مه هاشمی آفتاب قریش 11هزاران درود از جهانآفرین سوی روضه سیدالمرسلین 12الهی چو اومیدوارم به تو برآور اومیدی که دارم به تو 13رهی پیشم آور که در هر قدم زنم دمبدم در رضای تو دم 14درآموز شکرم چو بخشیم گنج صبوریم ده چون فرستیم رنج 15ز شرم گنه آبرویم مبر چو خاکم ز تقصیر من در گذر 16توقع همین دارم ای کردگار که در رستخیزم کنی رستگار ذبیحالله صفا، مصحح منظومه، درباره این ابیات نوشته است: از آغاز منظومه تا اینجا [ تا بیت 16] به خطی غیر از خط نسخه اصلی و جدیدتر از آن نوشته و بر کتاب افزوده شده است.
(همان، مقدمه، ص چهار و پنج) نگارنده چندین سال پیش، به مناسبتی، متوجه گردید که این شانزده بیت، گزیدهای از ابیات مثنوی همای و همایون، سروده خواجوی کرمانی، شاعر معروف قرن هشتم هجری است."