وعده ی وصل - مجلة فرهنگ کوثر الأدب والفن

"لبخندی زد و گفت: اخوی!خدا قوت. فرشته‌ها با مرواریدهای سپید آسمان،دامن زمین را تزئین می‌کردند و مادر سرما،بالالایی خود، همه چیز را به خواب عمیق‌زمستانی برده بود، اما دل من، در آتش فراق‌او خاکستر شده بود. » نیمه شب، عشق به نافله‌نیاز، تمام وجودم را از بسترجدا کرد. نگاهش‌برزمین دوخته شده بود: «یا امیرالمؤمنین، صف لی المتقین‌حتی کانی انظرالیهم... » ءسرش را بر شانه‌ام گذاشت و گفت: اخوی!خطبه همام را حفظ می‌کنی؟ گفتم: اگر خدا قبول کند، بله. خیلی سریع، خواهشش را اجابت کردم به‌امید آنکه آرام شود، اما: عشق تو ای دوست در آب و گلم داده حرارت به روان و دلم حاج آقا می‌گفتند: «ما باید به یاد فلسفه‌خلقت‌خود بیفتیم. » محو حالات او شده بودم، چهارده شمع‌نیم سوخته کنار قبر، حکایت از چهارده نیمه‌شب‌عاشقانه دیگر می‌کرد. گریه آسمان قطع شده بود، از جایم بلندشدم تا سجاده و قرآنم را - که کمی آن‌طرف‌تر گذاشته بودم."