ملخص الجهاز:
"خالقی، ج 2، ص 234، ب 476ـ472) در برخی از چاپهای شاهنامه پس از بیتهای بالا که بیگمان اصلی است و در بخش بعدی درباره آنها بحث خواهیم کرد، دو بیت زیر میآید: به گیتی بجز پارسازن مجوی زن بدکنش خواری آرد به روی زن و اژدها هردو در خاک به جهان پاک ازین هردو ناپاک به بیت آخر در 15 دستنویس از کهنترین و معتبرترین دستنویسهای شاهنامه (4) که تصحیح جلال خالقی مطلق براساس آنها استوار است، نیست و در چاپهای معروف ژول مول و مسکو و حتی بروخیم نیز دیده نمیشود.
خالقی، ج 3، ص 376، ب 983) 7) کتایون، دختر قیصر روم، عاشق گشتاسپ، پادشاه کیانی میشود و آنگاه که قیصر از ماجرا آگاه میگردد: چنین داد پاسخ که دختر مباد که از پرده عیب آورد بر نژاد نبرد سهراب و گردآفرید (مینیاتور از محمود فرشچیان) اگر من سپارم بدو دخترم به ننگ اندرون پست گردد سرم هم او را و آن را که او برگزید به کاخ اندرون سر بباید برید (چ مسکو، ج 6، ص 23، ب 255ـ253) 8)چنین گفت با مادر اسفندیار که نیکو زد این داستان هوشیار که پیش زنان راز هرگز مگوی چوگویی سخن بازیابی به کوی به کاری مکن نیز فرمان زن که هرگز نبینی زنی رایزن (چ خالقی، ج 5، ص 295ـ294، ب 40ـ37) 9) بهمن نزد پدرش اسفندیار از دلاوریهای رستم میگوید و: حاشیه: 6) خالقی مطلق در شرح این مصرع مینویسد: «خواست از مهر زنان بیشتر دلبستگیهای جنسی و همخوابگی است که بر طبق شاهنامه باید در آن امساک ورزید و هدف از آن نه شهوترانی، بلکه، چنانکه در بیت 558 آمده است، باید تولید نسل باشد»."