چند شعر از چند شاعر میش سپید سرد جواد مجایی ما مرگ را کشتیم میش سپید خواب‌های بی‌نهایت را یخ پاره‌های خون او پاشید در آفاق نابودگان و بودگان دیدند هیچی را که هستان شد آن گرگ-میش چیره تنها که هرچه را روزی یا شبی،آخر به پایان نهان می‌برد در انتهای زادروز خود،به پایان شد.
کی سر برید آن را؟ گور سپید سرد با احشای گندانت!
(
, 
, 
)
