سرمقاله: به فهم و درک مردم توجهی نکنیم افتتاحية

"اما فردای آن روز داشتن ویدئو یک ضرورت شد و حتی مؤسسه‌ای‌ نیز برای تقویت آن دایر کردند(البته شبکه‌های غیر رسمی برای تغذیه‌ ویدئوداران جای خود دارد!) -آنتن‌های ماهواره‌ای که تعداد زیادی از آنها با مجوز و ارز دولتی‌ وارد شد و حتی کارخانه‌هایی مجوز ساخت آنها را دریافت کردند،آلت‌ تهاجم فرهنگی غرب نام گرفت و داشتن آن برای مردم جرم محسوب شد اما اماکن و آقایان دولتی وجود آنتن‌ها را برای خود ضروری دانستند که‌ هم اینک به وفور بر پشت بام‌ها خودنمایی می‌کند-و این یعنی که مردم‌ کمتر از دولتیان منکرات را درک می‌کنند- -مؤسساتی که به چاپ و نشر و عرضه آثار فرهنگی با مجوز وزارت‌ ارشاد اقدام کرده بودند مورد هجوم قرار گرفتند و تنبیه شدند که چرا با مجوز کار می‌کنند-جبران یک ضعف فرهنگی دیگر- -مردمی که برای دیدن یک فیلم مورد تأیید دولت و وزارت‌خانه‌ مسئول به سینما رفته بودند مورد هجوم کسانی قرار گرفتند که معتقدند امر به معروف و نهی از منکر حد و مرزی نمی‌شناسد؛حتی در کشوری که‌ قوانین آن برگرفته از تعالیم قرآنی است و رهبرانش عموما شخصیت‌های‌ مذهبی هستند."