پرویز شاپور: کوارتت مرموز در فرود شاپوری مقدمة ومراجعة

"پرویز شاپور،کارتونیست و شاعر و طراح وطنز نویس بود؛ولی انگار همه دوست دارند او را مردوفادار ماندۀ فروغ بشناسند. پرویز شاپور،خاطرۀ پاک‌باخته‌ای است که همه چیزش رابه همه چیزش فروخت؛معاونت دارایی اهواز،فروغ را ازاو گرفت،فروغ،شعرش را از او گرفت،توفیق،جایگاهشرا از او گرفت،اردشیر،وندی کویل‌اش را از او گرفت ودر آخر شیدایی،جانش را. همیشه[شاپور]چیزی برای سکوت خود ذخیره می‌کند. در پر چیزی از پرونده است؛که وقتی می‌ریزد،می‌ماند. 2قاب یا نقاب؟ هردو را برمی‌دارم تا بگویم:نقب: همیشه پرویز،همیشه‌ی پرویز،بینی از حرف و خط بوده است؛و این شتاب در صفحه رام که می‌شد-می‌شود:سهمیاز هر،در کدام دیگری‌ست-آن‌چنان‌که جان. یعنی:در نوشتن خط/کشیدن کلمه،شاپور را امضاء می‌کرد(مایه‌ازاییکه مایه‌عزا می‌کند:لب‌خند). انگار کلمه هم برای او همان سنجاق‌ست،که باز که می‌شود،تیز می‌شود. یا وقتی که برداشتی از کلمه را طرح و مطرح می‌کند،عبید را سکو می‌کند و برداشت را برداشت‌ها نمی‌گذارد. مثل اثر که وقتی اثیر می‌شود که سرنوشت امضاء می‌گیرد. شاپور در طرح امضاء ترست؛یعنی دقیق‌تر در صفحه حک می‌شود."