ملخص الجهاز:
"انطباق آیات مربوط به ملعونین در قرآن بر ملعونین در زیارت عاشورا، به ویژه لعن شدگانی که با اوصاف مورد لعن واقع شده اند و نه با اسماء، روشن تر از آن است که نیاز به ذکر آیات دیگر باشد لذا سخن را با بیان این نکته به پایان می آوریم که در جایی که شیعه و اهل سنت بر پایه آیة « ان الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا والآخره بر این مفهوم اتفاق نظر دارند که هر کسی پیامبر (ص) را اذیت کند مورد لعن خداست چرا هم صدا با یکدیگر و بدون پرداختن به مصداق نگوییم : «اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک» و اگر در مصداق ملعونینی که در حق پیامبر و آل او ستم نمودند اختلاف نظر است در مفهوم که اتفاق نظر است و در جایی که در عباراتی ملعونین با صفات لعن شدهاند و تصریحی به نام کسی نشده است چرا تعیین مصداق را به خداوند وا نگذاریم تا خداوند احکم الحاکمین خود لعن را به اهل آن بازگرداند؟ این شیوه لعن برگرفته از شیوهی لعن در قرآن است: خداوند آنجا که در مصداق ملعونین میان لعن کنندگان اختلاف نظر است تعیین مصداق نمی کند لذا در داستان مباهله که قرار شد پیامبر (ص) به دستور خداوند با مسیحیان نجران به مباهله و نفرین یکدیگر بپردازند خداوند دستور نداد لعن را نثار یکدیگر کنند بلکه فرمود لعنت را نثار کسی کننم که در ادعای حقانیت خود دروغ می گوید : « فنجعل لعنت الله علی الکاذبین» تا اینجا طی دو نوشتار به بررسی دو شبهه پیرامون لعنت در زیارت عاشورا پرداختیم."