نقاشی های زهره اسکندری مقدمة ومراجعة

"اما دل تماشاگر گواهی می‌دهد که به‌ راستی چنین نیست و زن گرچه خموش است ولی در اندرونش،غوغاست و نقاش برای آنکه‌ این ذهنیت و وجدان دردمند کاملا پوشیده نماند،بدان اشارتی تصویر می‌کند،بدین معنی که‌ بر نیمی از چهره حجابی سفید می‌افکند،آنچنان‌که یک چشم را می‌پوشد و بدین‌گونه‌ نفسانیات و ما فی الضمیر زن،نیمی آشکار می‌گردد اما نیمی دیگر همچنان پنهان می‌ماند و این‌ اشاره،به گمانم از هر توضیح صریح و بی‌پرده‌ای:گویاتر و فصیح‌تر است که به گفته معروف‌ الکنایة ابلغ من التصریح:و بدین جهت هنرمند،خود آگاه یا ناخودآگاه،پرده از روی شاهد (تصویرتصویر) از آثار زهرهء اسکندری‌ مطلوب برنمی‌دارد و به ابهام و اشاره و کنایت و استعاره،القاء معنی می‌کند سر جادویی‌ چهره‌نگارهای زهره اسکندری همین است. گویی مصداق بازی شعر دلاویز شاعر است که می‌گوید: من ندانم به نگاه تو چه رازیست پنهان‌ که من آن راز توان دیدن و گفتن نتوان این رازگستری و انگیزش پیوستگی یا فراخوانی اندیشه‌ها و تصورت،به دستگذاری نقش‌ چهره‌ای معماآمیز که بیش از آنکه به معاینه می‌گوید،گفتنی‌ها دارد که فاش نمی‌گوید،همان‌ سر نقاشی زهره اسکندری است که بدین جهت هنرش از قدرتی جادویی بهره‌مند است."