ملخص الجهاز:
"برای تکنولوژی و تولید،به علت تاءثیر در محیط زیست،حد معینی باید وجود داشته باشد،که تحت هیچ موقعیتی نباید از این حد تجاوز نماید در این مورد نگارنده،قبلا"در مقالهای به نام"جنون برخورد هستهای" (مجله اسپوتنیک شماره 8 سال 1986)بحث کرده است،اما جنگ هستهای تنها مظهر تمدن امروزی نیست که میتواند سیاره ما را به ورطه نابودی و فاجعه بکشاند.
هرچند زمان تعیینکننده "محدوده مجاز"فرارسیده است-حد مهلکی که نمیتواند قطع بشود-اما این مسئله چگونه میتواند مورد عمل قرار بگیرد؟بعد از همه،تجربیات مستقیم در سطح گستردهای با بیوسفر کره زمین اصولا"غیر ممکن است.
اگر تمرکز دیاکسید کربن در آتمسفر دو برابر شده باشد،در تعدادی از مناطق که دارای رطوبت کافی هستند باید محیط گیاهی و جانوری افزایش یابد،در صورتیکه به نظر میرسد بعضی از مناطق به صحرا تبدیل شده باشند.
بنابراین آنها ناچارند قسمتی از بودجه خود را به ساخت و نگهداری دستگاههای تصفیهکننده اختصاص بدهند اما چگونه فردی میتواند سیستم نتیجهگیریهایی را برقرار کند که هیچیک از گروهها از تعهدات قراردادی خود منحرف نشوند؟ کوششهای مرکز محاسبات،که مسائل را مطالعه کرده،نتایجی را بدست آورده است که این شرایط همیشه میتواند بوسیله سازش متقابل،عملی و سودمند باشد.
هر طرفی که از شرایط کلی پذیرفته شده انحراف حاصل کرد باید جریمه سنگینی را متحمل بشود، براساس این مطالعات،ما روشی را برای محاسبه سهم ویژهای که مؤسسات نیازمند به آب ناچار به فراهم ساختن وسایل پاککننده خواهند بود،مطرح کردیم،که به نظر میرسد وسیلهای نسبتا" جهانی برای تحلیل بسیاری از اوضاع اکولوژیکی بوده و ابزاری برای توسعه مکانیسمی باشد که ممکن است بتوان آنرا یک"شورای موافقت"نامگذاری کرد."