ملخص الجهاز:
"به گفته الکساندر آدلر«آیا ممکن است که روندی اصلا سیاسی را«غیرسیاسی»جلوه داد؟»3ابهامی که کمیسیون حقیقت و آشتی به آن دامن میزد،تعادل شکننده در آفریقا را برهم میزد زیرا از یک سو موجب سلب این افتخار از سفیدپوستان میشد که «خود داوطلبانه و بدون آنکه مغلوب واقع شوند،از برتری تحملناپذیر خود به نام یک آرمان مسیحی دست کشیدهاند»4و از سوی دیگر،مبارزان کنگره ملی آفریقا را نیز از این افتخار محروم میکرد که«با جدیت و بیوقفه در راه حفظ شأن و احترام خود و برابری نژادها جنگیدهاند.
کسی که درخواست عفو دارد شاید به خواسته خود برسد،اما درباره افراد ثالثی که نام آنها در اعترافات برده میشود و از هیچ امکانی برای دفاع از خود برخوردار نیستند،چه باید کرد؟برای جلوگیری از این مسایل ناگوار بهتر است کارهای کمیسیون با کارهای دادگستری در جهتی هماهنگ شود که هر نوع اتهام نادرست منجر به احضار فرد اتهامزننده به دادگاه شود.
این انتقاد بر کمیسیون حقیقت و آشتی وارد شده که علاوه بر توسل گسترده به عفو از راهحلهای واسطه استفاده چندانی نکرده است،راهحلهایی مانند منع کردن پلیسهایی که در جوخههای مرگ شرکت داشتند از به عهده گرفتن برخی وظایف(یا پلیسهایی که دستورهای غیرقانونی داده بودند)،و جبران خسارات مالی وارده به قربانیان(که کمیسیون این کار را به دلیل نداشتن منابع کافی نتوانست انجام دهد).
آیا چنین چیزی برای وفاق در جامعه کافی است؟آیا نباید قادر به آشکار کردن قهرمانی نیز بود؟یک سازمان غیردولتی معتقد است:بهتر بود یادآوری شود که«هرچند مردم هوتو بهطور گسترده از نسلکشی طرفداری کردهاند،اما تمامی هوتوها مشارکین فعال یا ناظران خنثی در این وقایع نبودهاند."