فراتر از تصویر (شمایل پردازی و شمایل شکنی پیامبر) مقالة

"آیا این«عقب ماندگی»اسلام است که‌ قادر نبوده چون دنیای مسیحیت از خود انعطاف‌ نشان دهد و پی به اهمیت موثر تصویر سینمایی‌ در تبلیغ و ایجاد تأثیر عاطفی ببرد و هنرپیشگان‌ مناسبی برای ایفای نقش پیامبر اسلام در سینما بیاید؟آیا در آن جا شمایل قدیمی و کلیسایی‌ عیسی بن مریم(ع)و خود حضرت مریم(س) به تصاویر سینمایی تبدیل شد و در متن زایش‌ مدرنیته،آیینه و عصاره آن یعنی سینما،به‌ امکانات تصویرپردازی عالی‌تری برای ایجاد توهم‌ و تأثیر و جذابیت دست یافت و در این جا توقف و رکود در جهان ماقبل مدرن،به توقف در جهان‌ کلام بنیاد منجر گشت که همچنان کلام،سنت‌ زبانی،وحی کلامی و مکتوب از اهمیت برخوردار و تصویرپردازی دارای حرمت است؟یا برعکس، سرمایه‌داری،مدرنیته و نفی گوهر آسمانی‌ دین،در جهان مسیحی،حتی خود مسیح(ع)و داستان‌های پیامبر و روایات انجیلی را به کالایی‌ نمایشی بدل ساخته و به تحریفی جدی در آنها دست زده است و با نقش‌آفرینی سینمایی بیش‌ از پیش از تأمل بر سرشت درونی و باطنی پیامبر و روح او دور شده است؟آیا هرنقش سینمایی از پیامبر چون نقابی اغواگر بر روح و معنای واقعی‌ و دسترسی ناپذیر پیام‌آور معصوم(ع)،سرمنشاء اشتباه و گمراهی است؟این پرسشی است‌ در خصوص عصر جدید و رابطه پیامبر و شمایل‌ و نمایه یا نماد او در هنر مدرن تصویری."