فیلم ما را با خود خواهد برد (اندیشه ژان لوک نانسی در رویکردش به سینمای عباس کیارستمی) مقالة

"ظهور پست‌مدرنیسم در دهه‌ای که‌ گونه‌ای نومیدی در کالبد هنر رخنه کرده بود، آسیب‌شناسی حضور آن را در تاریخ فلسفه‌ آسان‌تر می‌کند:مسامحه ادبیات نو فرانسه با تشکیک فلسفی امثال کامو،رهیافت هم‌آمیزی‌ هنرها در میانه قرن از سوی کسانی چون‌ آلن رب‌گریه،حذف تدریجی اندیشه و بینش‌ اگزیستانسیالیستی سارتر و تثبیت تجانس‌ اروتیسم و مرگ به عنوان پسامد موج فکری‌ وی حجم حضور فروید بر پهنه فکری فرانسه‌ و در تناقض قرار گرفتن کلیت فلسفه‌ای که از فلاسفه آلمان،فرانسوی‌ها را در برگرفت. ژان لوک نانسی در همان معارفه ابتدای‌ کتاب،این فیلم را اثر محوری‌ کارنامه کیارستمی معرفی‌ می‌کند و از آن به عنوان«شاهد ممتاز»نمود فرم جدید سنما یاد می‌کند و معتقد است افراد خیلی اندکی همچون کیارستمی‌ هستند که نگرش و نماهایی‌ دقیق دارند. در حالی‌که مرور تنها هفت فیلم‌ از آثار کیارستمی برای تأویل و تثبیت اندیشه‌های طرفین در نگاه نخست گونه‌ای از نارسایی‌ به کلیت قضیه می‌دهد،اما این‌ ذکاوت نانسی است که کنه‌ ذهنیت هنری خویش را در آینه‌ شفاف-به زعم نانسی-سینمای‌ کیارستمی تشریح می‌کند،به‌ علاوه اینکه تجانس و همسانی‌ میان اندیشه وی و سینمای کیارستمی در مظان تقابل رقابت مابین فیلم فلسفه،آن‌قدر جای تأمل دارد که تجربه روح‌افزایی همچون‌ گفت‌وگوهای برسون با موج نویی‌ها و چارلز بوکوفسکی با مارکو فراری را تداعی می‌کند. آنچه نانسی در کتاب به دنبال آن است، تعریف ماهیت یا فرم جدیدی از فیلم است‌ که همواره وجود داشته اما تنها اکنون و در آثار کیارستمی نمود پیدا می‌کند."