زبان خدا، زبان انسان (ملاحظه انتقادی در نظریه وحی دکتر سروش) مقدمة ومراجعة

"نباید پنداشت که با کلام پیامبر دانستن قرآن نیز این وحدت‌ و هویت مشترک کماکان حفظ می‌شود؛چرا که سخن‌ وحی در گوهر اسلام به‌عنوان و حدانیت الهی در نظر گرفته می‌شود که حجیت خود را نه از کلام پیامبر بلکه‌ از الله یا تنها مرجع و اصل وحدانیت می‌گیرد. پرسش این است که آیا هویت تجددخواه در تبیین‌ خود از وحی می‌تواند به‌صورتی موجه،بنیاد هویت‌ مشترک مسلمین را نیز تبیین کند؟اگر قرار بر این‌ باشد که قرآن کریم را کلام پیامبر بدانیم یا آن را تفسیر وی از جهان و انسان بر مبنای نگرش وحدانی تعبیر کنیم،آنگاه چگونه می‌توان بنیاد حجیت دین اسلام را تقریر کرد و علاوه‌بر این،چگونه می‌توان از دین اسلام‌ به‌عنوان یک دین الهی یاد کرد؟در این تاویلات،وحی‌ و قرآن در حد تقریرات فردی فرض گرفته شده که هر قدر نیز آن را وحدانی بداند،نمی‌تواند مبنایی برای‌ حجیت دینی آن بیان کند."