ملخص الجهاز:
"ارج و قرب سعدی،نزد بزرگان همعصرش تا بدان حد بود که غالبا از وی مشورت می‌خواستند و نقل است خواجه شمس الدین صاحب دیوان،طی نامه‌ای پنج سؤال را که از یافتن جواب برای آنها عاجز بود،با شیخ در میان گذاشت و ازجمله پرسش‌هایش،یکی آن بود که دیو بهتر است یا آدمی؟و سعدی در جواب وی نوشت: ای که پرسیدیم از حال بنی آدم و دیو من جوابیت بگویم که دل از کف ببرد دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند آدمیزاده نگه دار که مصحف ببرد سعدی،که باید وی را یکی از نوادر دوران به شمار آورد و از فضلای زمانه‌اش دانست،به مقتضای شرایط روزگاری که در آن می‌زیست،با انواع علوم رایج و به خصوص علوم قرآنی آشنایی کامل داشت و به همین لحاظ نیز نه‌تنها نزد اتابکان قدرتمدار محترم بود،که نزد عوام الناس نیز عزت شایسته‌ای داشت و نقل است در سال‌های پایانی عمرش،هنگامی که در بیرون از شهر شیراز معتکف گشت و به عبادت پرداخت،بزرگانی که در حقش ارادت داشتند،هر روز به دیدارش می‌شتافتند و مردم برای او میوه و طعام می‌بردند و شیخ،به اندازهء کفاف از آن می‌خورد و ما بقی را در زنبیلی نهاده از پنجرهء حجره‌اش به بیرون می‌آویخت تا خارکنانی که در صحرا به کار اشتغال داشتند،از آن سد جوع کنند."
(
, 
, 
)
