آسیب شناسی رواج فرهنگ ناسزاگویی در جامعه: فحش باد هوا نیست! مقالة

"از نفرین‌های مادرانه و قومی گرفته تا دشنام‌هایی که نثار معشوق شده است که گاه توسط برخی‌ از بزرگان از جمله سعدی ارج و قربی نیز یافته است: "زهر از قبل تو نوشداروست‌ فحش از دهن تو طیبات است‌" هرچند نمی‌توان در هیچ دوره‌ای نگاهی ارزشی به‌ پدیده ناسزاگویی داشت،به‌طور کلی می‌توان استفاده از ناسزا و نفرین را در گذشته به چند دسته تقسیم کرد:نخست‌ اینکه وسیله‌ای برای تخلیه روانی و فروکش شدن هیجانات‌ درونی افراد در مواجهه با شرایط سخت بوده است. در عین حال باید در نظر داشت که از تاثیر رسانه‌ها و به تعبیر مارشال مک‌ لوهان از ایجاد دهکده جهانی نمی‌توان به راحتی گذشت‌ و در دنیایی که در فیلم‌ها و سریال‌های خارجی،الفاظ رکیک و فرهنگ ناسزاگویی به صورت امری عادی‌ درآمده و به کرات استفاده می‌شود،برای جوان تاثیرپذیر ما نیز که به جست‌وجوی الگوهای نو می‌گردد،به کار بردن این الفاظ به امری طبیعی بدل می‌شود. اگر در فیلم‌ها و سریال‌ها،حریم‌های‌ شخصی رعایت شده و حرمت نفس و احترام متقابل به‌ یکدیگر به صورت امری دائمی و همیشگی درآید آن‌ گاه به کاربردن الفاظ تحقیرآمیز وناشایست به منظور صمیمیت بیشتر جایگاه موجهی نخواهد یافت و به عبارت‌ بهتر از قبح این موارد در نگاه افراد کم نخواهد شد و همین مساله موجب می‌شود که بی‌احترامی و به کار بردن‌ الفاظ رکیک دیگر به منزله امری عادی نبوده و برعکس‌ الگوی رفتار و گفتار صحیح در سطح جامعه گسترش یابد."