بررسی مسایل بازار سرمایه در ایران مقالة

"اما چنانچه بیطرفانه به‌ روند و تاریخچه تأسیس شرکت‌های‌ سرمایه‌گذاری نظری بیفکنیم،شاید ضرورت‌ فعال شدن شرکت‌های سرمایه‌گذاری را روشن‌تر ببینیم: با ایجاد بازار بورس اوراق بهادار تهران در سال 1346،معاملات سهام شرکت‌ها و بانک‌ها عموما به سمت این سازمان هدایت شد و در چارچوب اجتماعی آن زمان،به طور معمول، معاملات بین طبقات خاصی از جامعه-متشکل‌ از صاحبان صنایع،بانکدارها و تجار بزرگ‌ع‌ صورت می‌گرفت. در این راستا،بانک‌ها نیز برای ساده و کوتاه‌ کردن راه طولانی اجرای این استراتژی،نسبت به‌ تأسیس شرکت‌های سرمایه‌گذاری و انتقال‌ پرتفوی خود به آنها اقدام کردند تا از طریق ورود شرکت‌ها اخیرالذکر به بورس تهران و فروش‌ سهام آنها به مردم،به هدف نهایی دست یابند و بدین ترتیب،ملاحظه می‌شود که با پیدایش این‌ مؤسسات،واژه سرمایه‌گذاری مجددا در بازار سرمایه ایران جایگاهی می‌یابد. چنین فضایی باعث می‌شود که‌ مدیران قدرتمند این مؤسسات،به هر وسیله‌ ممکن و با دخل و تصرف در اموری که اساسا جزو وظایف آنها نیست،یا مغایر منافع بلند مدت‌ جامعه و بازار سرمایه است و تنها برای‌ پاسخگویی به خیل سرمایه‌گذاران،به انواع‌ فعالیت‌های واسطه‌گری و خرید و فروش کالا بپردازند و حتی با بهره‌گیری از نیاز صنایع و طرح‌ها در اثر سیاست انقباضی بانکی،و به‌ وسیله اعطای وام‌ها و تسهیلات گوناگون با بهره‌ بسیار زیاد(البته در قالب یکی از عقود اسلامی) احتمال بروز بحران را در آینده بازار سرمایه‌ افزایش دهند. در زمینه فعالیت‌های تخصصی شرکت‌های‌ سرمایه‌گذاری برای جذب سرمایه‌گذاران و ایجاد خوشبینی در آنها نیز باید از شیوه‌های نوین‌ سرمایه‌گذاری و فعالیت در بازار سرمایه استفاده‌ کرد و شایسته است که اینگونه مؤسسات خود را به دانش و ابزارهای شناخته شده این صنعت‌ مجهز سازند."