نگاه آسیب شناسی به فقدان نگاه شاعرانه در شهرها: شعر، قلب تپنده ی شهرهای امروز مقالة

"چه اشکالی خواهد داشت اگر در کنار تبلیغات کمپانی‌های تجاری که هر روز توسط گوش و چشم ما مصرف می‌شوند و در تابلوها و اعلانات تبلیغی‌ از کلام ناب مولانا و حافظ استفاده کرد؟وقتی شعر تا این حد در جامعه ما به حاشیه رانده شده و شاعری یک‌ سنت جامعه‌ی ما قبل مدرن محسوب می‌شود،چگونه‌ می‌توان انتظار داشت که کلام موزون بر در و دیوارها بنشیند و به جان و دل ما نفوذ کند!؟ اما شاید اصل دومی که باید به آن توجه کرد و موضوع مهم‌تری نیز می‌باشد استفاده از روح شعر در شهرسازی است. به این شعر زیبای‌ یاروس لاوسایفرت نگاه کنید: تصویری نابهنجار از رنج/این است شهر/که همچو هیاهویی در برابر دیدگانت قد برمی‌افرازد ای خواننده!تو کتابی ده و بی‌پیرایه راه می‌گشایی/و به پرواز درمی‌آوری ترانه‌هایم را به عظمت شهر می‌نگرم/که چشمم را خیره نمی‌کند/و دلم را نمی‌رباید باید بازگردم به آغوش اسرارآمیز ستاره‌ها/جنگ‌ل و چشمه‌سار،گل و چمنزار اما تا زمانی که از برادرانم،حتی یکی/در عذاب باشد،حرامم باد سبکبالی تلخ و عاصی خواهم ایستاد در برابر همه بی‌عدالتی‌ها در این شعر شاعر به زیبایی‌ترس و هراس زندگی در کلان شهری را نشان می‌دهد که هیچ دلربایی و جذابیتی‌ در آن وجود ندارد."