ملخص الجهاز:
"راشد و خطابه:گفتاری به مناسبت ماه محرم و ایام سوگواری شیعیان سمر پورمحسن (به تصویر صفحه مراجعه شود) خطابه را در لغت،سخن گفتن با توده مردم دانستهاند و خطبه،سخن و گفتاری دلنشین و اثرگذار است که در قالب کلمات ادا میشود تا مخاطب مجذوب شده و هیجانات و انگیزههای او در جهت خواست و اراده خطیب برانگیخته شود.
لذا پس از ذکر مقدمات،بحثی عمومی درباره یکی از بزرگترین خطبای عصر و استاد و سرآمد سخنوران دینی و اخلاقی، مرحوم استاد حسین علی راشد و روش وی در خطابه و منبر سخنانی خواهیم گفت.
سرنوشت وعظ و خطابه در حوزههای علمیه نیز در سنوات اخیر چندان دلگرم کننده نیست و امروز که در ماه محرم قرار داریم،در این باب چند نکته را در میان مینهیم.
شاید چهار نماینده برجستهء عصر حاضر در چهار گرایش منبری را در این چهار چهره در گذشته روحانیت بتوان ملاحظه کرد:آیت الله طالقانی که برترین نمونه خطیب سیاسی و مصلح اجتماعی بود.
7مرحوم استاد مطهری در مقاله مهم و آسیبشناسانهای که در مجموعه دربارهء مرجعیت و روحانیت پس از ارتحال آیت الله العظمی بروجردی نوشتند، دنبالهروی برخی اهل منبر از مخاطبان را از نقاط ضعف این گروه برشمرده و معتقد بودند که میباید مخاطب را برکشید و تربیت کرد،نه آنکه به میل ایشان سخن گفت.
8 این مسئله،حقیقتا مایه تأمل است که هدف خطابه چیست؟آیا فقدان خطابههای پرمایه،به تضعیف فرهنگ عقلانی و اصیل دینی نخواهد انجامید؟برخی خطیبان روحانی ایران،چنان به خن خود اهمیت میدادند که حاصل سخنرانی ایشان به صورت کتاب ارزشمند،غالبا به تقاضا و مساعدت مردم نشر میشد،همین مسئله نشان از وسعت فرهنگ و دانش،و ارزش و اعتبار ایشان داشت."