یادداشت نخست: کابوس فریادهای بی پژواک افتتاحية

"انگار فریادهایت شنیده نمی‌شود و انگار ایمانی‌ خلل‌ناپذیر دارند برخی از این متولیان‌ فرهنگ،که جز اندیشه آنان هیچ‌ اندیشه‌ای نمی‌تواند درست باشد و راهگشا می‌خواهند از نشریات حمایت‌ کنند و از جمله سیاست‌های حمایتی که‌ برای کمک به نشریات در نظر گرفته‌ شده،دادن سهمیه کاغذ است به بعضی از نشریات،آن هم گاهگاه و سالی دو،سه‌ نوبت و معیار محاسبه هم ساده است و دستوری ساده‌تر!به نسبت تیراژ نشریات‌ به آن‌ها کاغذ بدهید!و روشن است که‌ کدام نشریات تیراژ بیشتری دارند و از سهمیه بیشتری برخوردار می‌شوند و تویی‌ که نشریه‌ات مخاطب خاص دارد و طبعا تیراژی کم‌تر،اگر اسمت به هزار و یک‌ دلیل از لیست حمایت حذف نشده باشد با گردن کج دستت را دراز می‌کنی و حواله سه،چهار رول کاغذ را که‌ جوابگوی مصرف یک شماره نشریه‌ات‌ هم نیست می‌گیری،و چاره‌ای نداری، طلبکار پشت سرت ایستاده و این حواله‌ می‌تواند بخشی از بدهی‌ات را دست کم‌ آن‌قدر که طلبکارت برای مدتی ساکت‌ شود جوابگو باشد."