ملخص الجهاز:
"برای هر دو گروه،زبان محور و اساس است اما به دو گونهء مختلف زبانشناس میل دارد تا سوسور را به عنوان عالم تجربی بشناسد و نشانهشناس،علیرغم قبول این حقیقت بر آن است تا راه نرفتهء سوسور را در جهت عکس،یعنی در جهت نفی روشهای تجربی در مطالعهء زبان،بپیماید.
چنانکه هارلند (1987,11) میگوید:سوسور به عنوان یک عالم گفتار جنبهء ملموس زبان را مورد توجه قرار میدهد،اما در ضمن به این مسئله نیز اعتقاد دارد که این مطالعه در صورتی سودمند است که هر پاره گفتار در رابطهء با کل نظام پاره گفتارهای ممکن در چنان که از بیان سوسور برمیآید، زبانشناسی و نشانهشناسی همزاد یکدیگرند.
ک. Harland,1987 ) فوکو در«نویسنده کیست؟» (What is an author?) به بررسی مفهوم نویسنده در دورههای مختلف تاریخی میپردازد وی نشان میدهد که چگونه مفهوم«نویسنده» (Author) به عنوان کسی که بر متن کنترل دارد،معمولا مسلم فرض میشود و به عنوان اگرچه آرای فوکو در دیرینشناسی به پساساختگرایی نزدیک است، اما به گفتهء هارلند این بخش از کار فوکو(دیرینشناسی)در قیاس با تبارشناسی نسبتی دارد همانند ساختگرایی سوسور با ساختشکنی دریدا.
هوسرل درکار ناتمامش یعنی بحران (Crisis,1936) در جستجوی راهحلی برای این مسئله برمیآید که چگونه با اعتقاد به یک خودآگاه فردی معطوف به خود (Self-Contained) عینیت توضیحپذیر میگردد؟ هوسرل دریافت که بسیاری از شرایط و ساختارهایی که از نظر پل ریکور تحولی که شلایرماخر در عرصهء تعبیر به وجود آورد، همانند تحولی است که کانت در فلسفهء علوم طبیعی پدید آورد."