فصلی بلند و نیلی: م . آزاد شاعر دوره ی آبی مقالة

"آزاد از دانشکده‌ی ادبیات که بیرون می‌آید،بخشی از عمر خود را در آبادان می‌گذراند،اما پیش از رسیدن به آبادان،تقابل فرهنگ دانشکده‌ای و تأثیر نیما یک آزمایش‌ ؟؟؟آزاد جوان پدید آورده است؛شاید در واکنشی به شعرهای توللی‌وار،او می‌کوشد با زبانی‌ ؟؟؟شده از واژه‌های بیگانه به خصوص عربی،لحنی فاخر،شفاف و سرشار از ترکیبات‌ کلامی ابداع کند. آبادان برای او با رنگ‌های سرخ و گلی،با آتش،با کارگری که هم‌پای سر زدن آفتاب حماسه کار را آغاز می‌کند،عطر نان‌ و عطر زندگی تداعی می‌شود؛شهری که نورهای گرم و زنده‌ی خود را به سروده‌های دهه‌ی چهل آزاد بخشیده است. شاعر در تاریک روشن تنهاست،با چشمان نیم‌بسته‌ اما ذهنی که نیمه‌بیدار جهان است،در کنار رودی که با خود آورده به از دست رفتن‌ها و بازیافتن‌ها می‌اندیشد،و زیر لب آواز می‌خواند: و نیلوفر ملالی داشت/می‌پنداشت/زمستان شاخه را بیمار خواهد کرد در مجموعه آثار شاعرانه‌ی آزاد حد اقل قطعه‌ی بسیار خوب به«دوره‌ی آبی»تعلق دارد."