ملخص الجهاز:
"در بخش نمایش و فیلم چه در سینما و تئاتر و چه در صدا و سیما موج سیل آسای آثاری با کیفیت پایین شخصیتهایی که هیچ ندارند و فقط مصرف فرهنگی روزانه یافتهاند راه افتاده است،در جامعه از بچهها گرفته تا بزرگترهای همه تحتتأثیر همین الگوها قرار دارند،طیفی از هنر و فرهنگ راه افتاده که فاقد تکامل تئوریک فرهنگسازی است،و هرجا که لنگی و سستی بیشتر میشود،صدا و سیما و روزنامهها تلاش میکنند تا با سخنرانی و حرف پراکنی خلأ موجود را پر کنند،درحالیکه اربابان رسانه ملی ما باید باور کنند که دیدن برنامههای سخنرانی و یا گفتگوهای طولانی مدت برای جامعه قابل تحمل برای وقت صرف کردن نیست،نه سودی برای رسانه دارد و نه آنهمه هزینه که برای پخش آن میشود از سوی مخاطب مورد استفاده قرار میگیرد،اگر به برنامههای شبکههای یک،دو و سه در ساعات 01 تا 31 هر روز بنگرید، درمییابید که به تناوب گفتگوهای پرسش و پاسخ پزشکی و روانپزشکی پخش میشود و جالب است که شبکهی قرآن هم از این مسئله دور نمانده!براستی چرا با این همه تنوع فرهنگی که در جامعه ایرانی وجود دارد و با این همه ویژگیهای موجود در متن جامعه از هنرهای تزئینی تا معماری و از خطنویسی تا نخبهگی علمی و این همه سنتها و روشهای زیبا که در زندگی مردم مناطق و نواحی ایران وجود دارد،وضعیت هنری و فرهنگی رسانههایمان تا به این حد از ارزشهای پایین برخوردار است؟ باید باور کنید که ابتذال هنری در هر شکل خود که باشد،همهی سطوح و جوانب جامعه را متأثر میکند،چون چهرهی اصلی این نوع هنر جلب توجه همگان است،اینگونه آثار انواع هنرهای متعالی را از میدان به در میکنند."