خلاصة:
استفاده شده است.در این مقاله سعی میشود که سیاستهای تأمین مسکن برای گروههای کمدرآمد در شهر تبریز مورد انتقاد و ارزیابی قرار گیرد.هدف از مطالعه،شناخته نکات ضعف و قوت سیاستهای اعمال شده و ارائهء راهکارهای مناسب جهت هر چه مناسبتر ساختن آنهاست. بدین منظور پس از بررسی اجمالی پروژههای آمادهسازی و آپارتمانسازی،نمونههای مشخص به صورت دقیق مورد تجزیه و
ملخص الجهاز:
این امر از طرف دیگر،میتواند بیانگر بهرهمندی گروههای متوسط درآمدی از پروژههای تأمین مسکن در شهر تبریز باشد(جدول شماره 6) (به تصویر صفحه مراجعه شود) یکی دیگر از شاخصهای اجتماعی مورد مطالعه عبارت بود از بعد خانوار.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) ساکنان اکثر شهرکهای نمونه را-به غیر از افراد ساکن در شهرک زعفرانیه(2)(آمادهسازی)-کارمندان دولت تشکیل میدهند (جدول شماره 11).
(به تصویر صفحه مراجعه شود) به غیر خانوارهای ساکن در واحدهای مسکونی آپارتمانی زعفرانیه(2)،در سایر شهرکهای مورد مطالعه درصد خانوارهایی که از خدمات امنیتی و انتظامی ناراضی هستند،در سطح بالایی قرار دارد (جدول شماره 02).
(به تصویر صفحه مراجعه شود) براساس جدول شماره 32 مشاهده میشود که به استثنای 14/2 درصد از افراد ساکن در باغمیشه(3)که از وضعیت دسترسی به مراکز بهداشتی و درمانی رضایت داشتهاند،به طور میانگین 75/4 درصد از افراد سایر شهرکهای نمونه در پاسخ به این گزینه اظهار نارضایتی کردهاند که این مقدار،رقم درشتی را تشکیل میدهد و ضروری است برای رفع آن و حصول رضایت ساکنان شهرکهای مذکور اقدامات لازم صورت پذیرد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) علاوه بر آن کسب اطلاعات بیشتر و جامعتر،از وضعیت واحدهای مسکونی که در قالب سیاستهای آمادهسازی و آپارتمانسازی در شهرکهای مورد مطالعه احداث گردیدهاند،سؤالات دیگری در زمینهء وضعیت داخلی بناها و هزینههای احداث یا خرید،از ساکنان این شهرکها پرسیده شد و در آخر نیز نظر نهایی آنها را در خصوص میزان رضایتمندی کلی آنها از وضعیت واحدهای مسکونی و شهرکهای محل اسکان جویا شدیم که نتایج نهایی آن به شرح جداو ذیل تنظیم و مورد تحلیل قرار گرفته است.