پارسی یا دری - مجلة نگین مقالة

"دلایلی که برین امر میتوان‌ اقامه کرد از اینقرار است: تدوین و تألیف کتب نثر مانند شاهنامه ابو منصوری که‌ مقدمهء آن در دست است و تاریخ تحریر آن سال 643 هـ است، ترجمهء تفسیر طبری توسط دانشمندان ماوراءالنهر بامر منصور بن‌ نوح سامانی(053-563)ترجمهء تاریخ طبری توسط ابو علی‌ محمد بن محمد بلعمی وزیر منصور بن نوح در سال 653،تألیف‌ حدود العالم من المشرق الی المغرب که بسال 273 برای امیر ابو الحارث محمد بن احمد بن فریغون در گوزگانان(خراسان) نوشته شده. عجائب البلدان تألیف ابو المؤید بلخی بنام ابو القاسم‌ نوح بن منصور سامانی(653-783)کتاب البنیه عن‌ حقائق الدویه تألیف ابو منصور مؤفق هروی که اسدی بسال 844 آنرا استکتاب کرده،و همچنین اشعار شاعرانی مانند ابو شکور بلخی‌ معاصر نوح بن نصر سامانی(123-343)،شهید بلخی‌ (متوفی 523؟)،رودکی سمرقندی(متوفی 923)،کسائی‌ مروزی(قرن چهارم)،دقیقی طوسی(متوفی در حدود 763-073)و حتی منظومه بزرگ فردوسی،شاهنامه،که‌ در سال 004 تجدیدنظر و تکمیل شده،همه بزبان فصیح و پخته‌ و محکم دری یا پارسی نوشته و گفته شده است. از سوی دیگر بیشتر عبارات و جملاتی که در کتب عربی‌ از قول شاهنشاهان ساسانی و بزرگان دوره ایشان و اوایل عهد اسلام نقل شده بزبان پارسی است و اندکی بزبان پهلوی."