خلاصة:
با وجود افراط و تفریط در اعمال نامتعارف در عزاداری اهلبیت علیهمالسلام برخی اعمال یاد شده را بدون هیچ قید و شرطی جایز دانسته و برخی جز گریه کردن، عمل دیگری را مجاز ندانستهاند. در این نوشتار با بررسی ادلّه و ردّ افراط و تفریط یاد شده، اثبات شده که اموری همانند سرزنی و سینهزنی به نحو متعارف امروزی، در مصیبت اهلبیت(ع) جایز است و اموری که موجب وهن دین و مذهب یا ضرر قابل توجهی بر بدن میشود مانند قمهزنی و زدن زنجیر تیغدار بر بدن، جایز نیست. زنجیر معمولی از نظر شمول ادله جواز نسبت به آن، جای تردید دارد.
In spite of the extremes views on the topic, some have agreed with all kinds of action in religious mourning absolutely, while some other have agreed only with crying. Examining the proofs and refuting the extremes, this paper have proved that such actions as normal chest and head beating being mostly common today is lawful and religiously agreed with. Those actions like self-mutilation and self-flagellation with spiny chain, however, that cause religion to be degraded or cause some kind of harms for man or society cannot be religiously agreeable. Furthermore, normal chaining is doubtful with regard to the area of agreeable proofs.
ملخص الجهاز:
» این حدیث نیز گرچه از طریق اهلسنت روایت شده است (ابنماجه، 1، 505) و در نتیجه از نظر سند ضعیف میباشد ولی برخی از فقهای امامیه بدان استناد کردهاند.
این حدیث گرچه از نظر سند ضعیف است ولی عمل فقهای امامیه به آن در مورد احکام کفاراتی که در آن مطرح شده و نیز استناد فقها به آن در مورد عزاداری ائمه اطهار علیهمالسلام و امام حسین(ع) ضعف سند را جبران میکند.
یادآوری میشود چنانکه پیش از این گفته شد، جواز امور یاد شده مشروط به عدم وارد آمدن ضرر قابل توجهی بر شخص میباشد به گونهای که جنایت به نفس شمرده شود و یا وهن دین و مذهب را به دنبال داشته باشد.
<H3>دلایل حرمت قمهزنی</H3> 1-1- عدم وجود دلیل بر جواز آن: از منابع فقه، جواز قمهزنی، تا چه رسد به استحباب آن، در مراسم عزاداری امام حسین(ع) استفاده نمیشود زیرا چنانکه پیش از این بررسی کردیم، ادلة جواز اعمال نامتعارف در عزاداری اهلبیت علیهمالسلام، منحصر در دو دسته روایت میباشند.
درباره عزاداری اهلبیت(ع) گرچه اختلاف نظر وجود دارد ولی روایات مشتمل بر عنوان جزع، لطم و شق، هم از نظر سند و هم از نظر دلالت تمام هستند که طبق مقتضای آنها، زدن به سر، صورت، سینه و مانند آن به نحوی که اکنون در عزاداری اهلبیت(ع) معمول است، جایز میباشد البته به شرط آنکه خیلی شدید نباشد که ضرر قابل توجهی بر بدن وارد سازد.