ملخص الجهاز:
"بعد از فوت مرحوم آیت الله آسید حسن اصفهانی،ارتباط مرحوم والد با افغانستان،هم ارتباط مرحوم آقا براساس علائق قبلی،فوق العاده به ایشان اظهار علاقه کردند، در حدی که یکی از آقایان گفت این علاقهای که من بین آقا و بهلول میبینم فراتر از علاقه معمولی،که در حد عاشق و معشوقی است.
یادم هست آقای هادی خوئینی،داماد مرحوم میرزا محمد باقر زنجانی از فحول و آیت الله العظمی سید عبد الله شیرازی در زندان رضا خان پس از رویداد مسجد گوهرشاد (به تصویر صفحه مراجعه شود) بزرگان حوزه نجف که عده زیادی از فضلای ما از شاگردان مبرز و پرورش یافتگان درس ایشان هستند،آقای رضوانی و یکی از کسبه نجف که آن روزها یکی از عرفا و از افراد دوره دیده مرحوم آسید علی قاضی کبیر و به قول خیلیها اهل باطن بود،عصرها در منزل ما جمع میشدند و دستگاه ضبطی را میآوردند و مرحوم بهلول شعر میخواند و آنها ضبط و بعد آنها را پیاده میکردند.
این سخن مرحوم آقا نه به این خاطر بود که بهلول با حرف ایشان مخالف کرده بود،بلکه ایشان هر کار را که ذرهای مستقیم یا غیرمستقیم تائید حکومت بعثیها در آن بود،از اشد محرمات الهی میدانستند و در مبارزه با حکومت بعث بسیار استوار و سخت بودند،چون اعتقاد داشتند که بر سر کار آمدن رژیم بعث اساسا برای از بین ریشه دین و دیانت است."