خلاصة:
تالابهای استانهای شمالی کشور همه ساله در فصل زمستان،پذیرای آبزی مهاجر هستند،بنابراین محلهای مهمی برای زمستانگذرانی گونههای متعددی از این جانوران محسوب میشوند.به طور کلی با توجه به اهمیت و ارزشهای ویژهء بوم شناختی پرندگان آبزی در مناطق تالابی،از نتیجهء مطالعات مربوط به جمعیتهای گونههای مختلف پرندگان و تغییرات آنها میتوان برای مدیریت چنین منطقههایی بهره جست.در این بررسی 38 منطقهء تالابی شامل خط ساحلی دریای خزر در هر 3 استان،17 منطقه در گیلان،7 منطقه در مازندران و 13 منطقه در گلستان مورد مطالعه قرار گرفته است.دادههای مورد استفاده شامل آمار خام سرشماریهای نیمهء زمستانه مناطق تالابی مربوط به 5 ساله 78 تا 82 بوده است.طبق این دادهها،تالابهای 3 استان مورد اشاره،به طور متوسط در نیمهء زمستان هر سال، پذیرای حدود 1507000 قطعه پرندهء آبزی و کنار آبزی متعلق به 115 گونه بودهاند.بر این اساس،گروه غازها،قوها و اردکها(با میانگین 787000 قطعه)حدود 52 درصد کل جمعیت پرندگان شمارش شده را به خود اختصاص دادهاند.گونهء چنگر(با میانگین 479835 قطعه)3 استان در مجموع بیشترین فراوانی را داشته است.بیشترین میانگین تعداد پرندگان و نیز تعداد گونهها در 5 سال مورد مطالعه،متعلق به استان مازندران(868549 قطعه و در 96 گونه)بوده است.در سال 1382،با اینکه استان مازندران از جمعیت پرندگان آبزی و کنار آبزی بیشتری برخوردار بوده است،اما نسبت به 2 استان دیگر تنوع گونهای کمتری داشته است.در این سال بیشترین تعداد گونه را استان گیلان و بیشترین تنوع گونهای را طبق شاخصهای مورد بررسی،استان گلستان داشته است.با توجه به معیارهای ویژهء پرندگان که برای طبقهبندی ارزشی تالابها تعیین شده است،تالاب گمیشان و مجموعهء تالابی انزلی بیشترین ارزش اکولوژیک(23 امتیاز)را کسب کردهاند.
ملخص الجهاز:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) نتایج و بحث بیش از تبیین یافتهها،شایان ذکر است که بنابه گزارش پرنده شناسان هلندی که سرشماری سال 28 در گیلان و مازندران را انجام داده و نتایج آنرا با آمار سال 18 مقایسه کردهاند،به نظر میرسد که تا پیش از سال 28 در سرشماری و تشخیص برخی از گونهها، ابهاماتی وجود داشته است (Boer,2004;Meininiger,2004) بر این اساس در مقایسهء دادههای مربوط به 5 سال مورد مطالعه با یکدیگر، به نظر میرسد که در سال 1831 جمعیت پرندگان در برخی از تالابها، بویژه در استان گیلان بسیار فراتر از جمعیت آنها در سالهای دیگر اعلام شده است.
درصد میانگین تعداد هر یک از گروههای پرندگان آبزی زمستانگذران در استانهای گیلان،مازندران و گلستان در 5 سال مورد مطالعه به ترتیب در نمودارهای شمارهء1،2 و 3 نشان داده شده است.
با حذف آمار سال 18 مربوط به 6 تالاب مورد اشاره،تعداد 0983451 قطعه پرندهء آبزی برای این استان منظور شده است(جدول شمارهء 2).
همانطور که در جدول شمارهء(2)ملاحظه میشود در سال 28 جمعیت پرندگان مشاهده شده در این استان نسبت به سالهای دیگر افزایش یافته است.
درصد میانگین تعداد هر یک از گروههای پرندگان آبزی زمستانگذران در مجموع 3 استان طی 5 سال مورد مطالعه در نمودار شمارهء(4)نشان داده شده است.
ولی با توجه به مقادیر محاسبه شده،استان گلستان از بیشترین مقدار تنوع گونهای شنون-وینر برخوردار است (جدول شمارهء 5)با توجه به جدول شمارهء(3)،در میان گونههای در معرض تهدید،گیلانشاه خالدار،فقط در سال 18،به تعداد 7 قطعه در استان مازندران مشاهده شده است ولی در هیچ سال دیگر و در هیچیک از استانهای مورد مطالعه،مشاهده نشده است."