اسم - مجلة خردنامه همشهری الأدب والفن

"ترحم علیرضا قاسمیان وقتی که دیگر از گشتن جیب‌ها و کیفم و از گفتن جمله‌ «پولات کجاست؟». (به تصویر صفحه مراجعه شود) اسم طاها صفری نگاهش می‌کند،ابروان کشیده و اقیانوس‌ چشمانش را. تصویر سربازان دیگر را هم کج‌ و معوج می‌تواند در تلاطم آن چشم‌ها ببیند. دست‌ها را گرد صورتش می‌گیرد و پیشانی‌اش‌ را می‌بوسد. فقط اسم مرا نگذار که زود برمی‌گردم!» صدای سوت قطار را می‌شنود. باران می‌گیرد"