ملخص الجهاز:
برای ترجمان معماری حساس بدن زنده به فضای جدید هوشمند،سرمشق اطلاعاتی را باید از منطق مکانیکی و کامپیوتری ماشین انتزاعی رهانید و آن را به صورت منطق پیچیدگی بصری و مابعد الطبیعی درآورد،منطقی که اساس فیزیکی یا مادی نظام‌های زنده را تشکیل می‌دهد.
درحالی‌که معماری به عنوان طرحی مشخص که برای ابژه مرکز تعیین می‌کند بدن را به مثابه مدل غیر قابل اندازه‌گیری می‌پندارد،و ساختارشکنی قطعیت و صلابت فرم،زمانی که ابژه از شبکه‌ی ارتباطات محو می‌شود و گرایش پروژه محدودیت‌های بین فضای فیزیکی و Telematic پیچیدگی منطقه‌ی پیشابین جدید بین طبیعت و خلاقیت،بدن و رویه‌ی ساخته شده،رویه به مثابه محدودیت فضا و فرارویه به مثابه پنجره‌ای رو به جهان با اثرات متقابل را گسترش می‌دهد،همان مسئله‌ی صوری رو به زایل شدن می‌گذارد.
(
, 
, 
)
