نگرشی نو بر«مقام» و «طریق» جلال آل احمد مقالة

"جلال اما،در هیئت‌ نویسنده‌ای حق‌گرا،وقتی با آئینه‌ای مسطح‌ و صیقلی در ابعاد بی‌نهایت و با قطبی دیگر از عالم معارف،در شوریدگی استقرار حق‌ بر تمامیت جهان روبرو می‌شود،او را چنان‌ می‌شناسد که گوئی خویشتنی است از تبار جستجوگران و در این معارفه و ملاقات است‌ که مرادش«خمینی»را در شناختی که برایش‌ میسر است،مبنای معرفت خویش می‌داند و در خدمت و خیانت روشنفکران،با او به‌ الفتی عمیق می‌رسد و در مسیر حرکت تحول‌ تاریخی او قدم و قلم می‌زند. اگر به نثر آل احمد در کتاب در خدمت و خیانت‌ روشنفکران نگاهی عمیق داشته باشیم،اوج‌ حضور وی را در قامت بازگشتی عمیق به‌ خویشتن الهی و نیز در رویگردانی او از دیگر دکان‌های به ظاهر سیاسی وقت در می‌یابیم و با این دگرگونی است که جلوه‌های‌ تغییر در شخصیت جلال را در مناسبات‌ اجتماعی،که او خود را در آن عرصه،عهده‌دار ادای دینی به تعریف انسان الهی می‌داند و چاره‌جوئی می‌کند تا این«فهم ناب بودن»را سرمشق آفرینش‌های ادبی خویش قرار دهد، مشاهده می‌کنیم. 1 سهراب هادی12/ رمضان المبارک1/ مهر /7831تهران * جلال اما،در هیئت نویسنده‌ای‌ حق‌گرا،وقتی با آئینه‌ای مسطح‌ و صیقلی در ابعاد بی‌نهایت و با قطبی دیگر از عالم معارف، در شوریدگی استقرار حق‌ بر تمامیت جهان روبرو می‌شود، او را چنان می‌شناسد که‌ گوئی خویشتنی است از تبار جستجوگران و در این معارفه‌ و ملاقات است که مرادش‌ «خمینی»را در شناختی که‌ برایش میسر است،مبنای‌ معرفت خویش می‌داند."