ماهی ها - مجلة کلک الأدب والفن

"ماهی‌ها شهره احدیت‌ دست‌هایش را گذاشت لب پاشویه و روی حوض خم شد. سر شیلنگ را به‌تندی درخت خرمای باغچه تکیه می‌دهم و شیر آب را باز می‌کنم. روزی هم که منصور با مادر و خواهرش آمدند خانه‌ی ما،پدر کنار حوض بود و به دو ماهی که کنار هم بی‌حرکت وسط آب‌ مانده بودند،خیره شده بود. اما کنار حوض روی‌ صندلی حصیری می‌نشست و به درخت خرمای باغچه خیره می‌شد تا برایش چای بیاورم،با آن لباس قرمزم که یقه‌اش سفیدی‌ گردنم را بیرون می‌ریخت،دورش بگردم و او هروقت سرحال بود دندان‌هایش را روی هم می‌سایید:«مرمری،کفتری من!»و دلم می‌لرزید. ماهی‌ها دم تکان می‌دهند و تند می‌روند زیر آب. همان‌موقع هم ماهی‌ها تندی دم تکان داده بودند؛ که مادر ندیده بود. توی تنگ خانه‌ی من هم ماهی‌ها دم تکان می‌دهند و سرشان را محکم به تنگ می‌زنند. مادر منصور می‌پرسد:«دیشبم خنه نیومد؟» سرم مثل سرب روی بالش افتاده."