ملخص الجهاز:
"بررسی کتاب دارم بارشد شانههای میت راه میروم1اثر آتفه چهارمحالیان میانگین بین ماندن و رفتن فرشید فرهمندنیا (به تصویر صفحه مراجعه شود)تلاش شاعران برای برهم زدن و فراروی از قوانین ژنریک شعر،به کرات در ادبیات این سالها دیده میشود-که در سادهترین حالت شاید بتوان آن را به دو صورت،فرمولبندی کرد: نخست سرپیچی از قوانین ژنریک شعر و احتمالا پا گذاشتن به ساحت چند جنسی ادبی.
اما چرا این همه منجر به شعرهایی متفاوت نشده است؟ پاسخ اول این است که زیرساختهای این شعرها نسبت به تئوریها و شعرهای قبلی دیگران و شعرهای قبلی همین شاعر که در انتهای کتاب آمده تغییر ریشهای نکرده و ما با شالودهشکنی (Deconstruction) یک شاعر از خود و دیگران روبهرو نیستیم،و از (به تصویر صفحه مراجعه شود) سوی دیگر تلاشی هم برای بازسازی و اصلاح (Reconstruction) همین محدودهی عملکرد صورت نگرفته است."