داستان ایران : اسلحه ی غم زده الأدب والفن

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) داستان ایرانی‌ اسلحه‌ی غم‌زده مجید دانش آراسته دیدم از شدت سرفه روی نیمکت باغ ولو شده‌ای. وقتی از تو پرسیدم چرا این قدر سرفه می‌کنی؟دفترچه‌ی بیمه را از جیب بیرون آوردی و گفتی:نوبت عکس‌ دارم. از این حرف متاثر شدم کنارت نشستم و بدون مقدمه گفتم:کتابت را نخواندم و به کسی هم سفارش نکردم. وقتی تو را به آن حال دیدم بیش‌تر از این باغ‌ بدم آمده بود. یک جور باید از خودم انتقام می‌گرفتم قرار بود مینو برایم تلفن کند. از یک دختر دانشجو پرسیدم:مجتمع لاله کجاست؟دختر گفت:من هم دارم آن‌جا می‌رو. گفتم:تو با این حرف من را سوزاندی. گوشی را برداشتم و گفتم:شما؟گفت:من مینا هستم. شما را دوست دارم. پیش خودم تکرار می‌کردم:شما را دوست دارم. برایم خیلی غرورانگیز بود که دختری جوان‌ با من این‌طور حرف می‌زد. شاعری که با اسلحه‌ای زنگ زده زندگی می‌کرده و با حربه‌ی غم‌زده مینو را جانشین مینا می‌کند."