شعرهایی از کتاب دکتر ژیواگو : می شنوم، به پژواکی آرام الأدب والفن

"شعرهایی از کتاب دکتر ژیواگو می‌شنوم،به پژواکی آرام (به تصویر صفحه مراجعه شود) *حمید رضا آتش برآب-بابک شهاب DOCTOR ZHIVAGO شعرهایی که پاسترناک از زبان قهرمان‌ خود-یوری ژیواگو-نوشته است و در پایان رمان مشهورش آمده‌اند به نوعی‌ وصیت‌نامه‌ی ادبی او به شمار می‌روند و از بهترین کارهای او به شمار می‌آیند. نخستین شعر از شعرهای کتاب‌ «دکتر ژیواگو»-که در انتهای رمان آغاز می‌شود-هملت نام دارد که ناگفته‌ پیداست تحت تأثیر شدید ترجمه‌های‌ شکسپیر-که او در آن زمان آن‌ها را دیگر به‌ پایان رسانده بود-شکل گرفته است. در ادامه دسته‌ای از شعرها وجود دارند که‌ بیان‌گر ارتباط فلسفی و درونی او با نمادهای مسیحیت هستند و در انتهای آثاری‌ عشاقانه و لطیف به چشم می‌خورند که‌ شاید نتیجه‌گیری خود یوری ژیواگو از زندگی نیز باشند-این‌که تنها با نیروی‌ عشق نجات انسان میسر می‌شود."