دلبرک، الفبا - مجلة کلک الأدب والفن

"محمد علی شاکری یکتا دلبرک [برای احمد شاملو] لچک کهنه آویخته بر چروک طناب و هرای باد. در ماهتاب پاییزی آهسته آهسته دستکی می‌رباید دل بی‌شیله پیله را. پاییز همین‌که از روزنه بگذرد کرت مرد ارگون خاک در طناب بازی دلبرک کاشی‌ها آشوب می‌شود. وسوسه کن مرا! تا در تنور تفته‌ی تنهایی چشم بدوزم، با خاکستر خود بر باد شوم و از هوای بی‌کبوتر غیغاژ بگذرم."