بدرقه - مجلة کلک الأدب والفن

"بدرقه محمد جواد خردمند (به تصویر صفحه مراجعه شود) هر روز صبح ساعت هفت روی نیمکت‌ پارک او را می‌دیدم. یک روز با شک و تردید روبه او کردم و گفتم:«صبح بخیر خانم». او همان‌طور که به عصایش تکیه داده‌ بود و به کبوترها خیره شده بود،گفت:«صبح‌ بخیر پسرم». او همیشه آرایش‌ کرده و مرتب است و باوقار راه می‌رود. وقتی‌ می‌نشیند به عصایش تکیه می‌دهد و محو حرکات کبوترها می‌شود. کبوترها دروش جمع می‌شوند؛نوک به‌ زمین می‌زنند و او را نگاه می‌کنند. احساس کردم در کنارم نشسته است،گفتم‌ :«صبح بخیر خانم». وقتی برگشتم همه‌ی‌ کبوترها دور شده بودند. طوری شده؟» پیرمرد به جارویش تکیه داد و گفت:«منم‌ از صبح تا به حال انتظارش رو می‌کشم. حالش‌ خوب بود». یه روز به من‌ گفت:شوهرش رو توی این پارک گرفتن و بردنش و دیگه هیچ وقت برنگشت. خیلی‌ خانم بود». زودتر از هر روز به پارک رسیدم. با خوشحالی گفتم:«سلام،صبح بخیر خانم»."