نقد فیلم: نقد فیلم آوازهای سرزمین مادری ام زیر پا گذاشتن مرزها برای خوشبختی مقالة

"پیرمرد(دکتر)از آواره‌های کرد و معاملات‌ پرسودی که با آن‌ها داشته صحبت می‌کند،و همچنین از صدام برای این‌که سبب‌ساز این‌ آوارگی‌ها شده تشکر می‌کند!این تضاد طنزآمیز، جدا از این‌که اشخاص و روابطشان را معرفی‌ می‌کند،موقعیت مردم کرد ایرانی را نشان‌ می‌دهد:موتور سیکلتی که در تراکتور قرار دارد، مانند کردها-که همواره در جامعه‌ای دیگر مستحیل شده‌اند-با این‌که خود توان حرکت‌ دارد،اما درون تراکتور است و به کمک آن‌ حرکت می‌کند. هناره زن‌ آوازه‌خوانی بوده که در جوانی با میرزا و سید- شوهر کنونی‌اش-گروه موسیقی‌ای را اداره می‌کرده‌اند و بعد از انقلاب در ایران،به دلیل‌ این‌که نمی‌تواند آوازه بخواند و آواز خواندن زن‌ها حرام می‌شود،به کردستان عراق رفته و آن‌جا به‌ فعالیت هنری خود ادامه داده است. در طول مسیر،میرزا و پسرهایش به اردوگاه‌ کودکان آواره می‌رسند و آن‌جا عوده که پسردار نمی‌شود تصمیم می‌گیرد،دو پسربچه را که خوب‌ ساز می‌زنند و آواز می‌خوانند،به فرزندی قبول‌ کند،و برای پی‌گیری مراحل قانونی این کار از میرزا و برات جدا می‌شود."