بوسه ی درخت - مجلة کلک الأدب والفن

"بوسه‌ی درخت فاطمه دهقان‌نیری (به تصویر صفحه مراجعه شود) بالای تپه،کنار فرشته ایستاده بود و به بیابانی در حصار سیم‌های خاردار نگاه می‌کردند. پیچ‌وخم رودخانه‌ی بی‌آبی،از کنار درخت تا سیم‌های خاردار ادامه داشت و به سیاهی‌ باغ‌های اطراف می‌رفت. فرشته فریاد زد:«کیا!» ایستاد و به پشت‌سرش نگاه کرد. » مرد از جایی که سیم‌های خاردار،خم شده‌ بودند،گذشت و جلو رفت تا در نور محو شد. به درخت نگاه کرد و با خود گفت:«کاش‌ قاموس بگه چه‌قدر منتظرم. برگ‌های درخت را دید که پر از خار بودند و نوک خارها می‌درخشیدند. مردم به طرفش دویدند،او را روی دست بلند کردند و بردند. آب از کنار درخت در رود جاری شد و به سوی باغ‌های اطراف رفت. به فرشته نزدیک شد و گفت:«دیدی؟قاموس‌ هم رفت. دور تا دور درخت آدم‌هایی ایستاده بودند که‌ پیشانی‌هاشان می‌درخشید و تن‌هاشان زخمی و گل‌آلود بود. فریاد زد:«پس من؟» شاخه‌ها به طرفش آمدند و به دورش پیچیدند و او را بالا بردند."