ملخص الجهاز:
"اسناد چه میگوید؟ اسناد این مطلب را تأیید میکند که ایران هم در همان موقع برای تکمیل نیروگاه اعلام آمادگی میکند، اما آلمانها نمیپذیرند تا اینکه در حدود سال 1361 آلمانیها اعلام میکنند به این دلیل که بوشهر در یک منطقه جنگی قرار گرفته است، حاضر به ادامه کار نیستند.
اگر بخواهم به سؤال شما بازگردم اینطور میتوانم بگویم که ما در اواسط دهه 60 کار تحقیقاتی و آزمایشگاهی را برروی تولید سوخت آغاز کردیم و در گام اول برای اینکه اساسا با قطعات ماشینهای سانتریفیوژ آشنا شویم، مجبور بودیم این قطعات را وارد کنیم و برروی آنها آزمایشهایی انجام بدهیم.
تا سال 1376 که کشور تصمیم گرفت ظرف 20 سال 7هزار مگاوات برق هستهای تولید کند و سازمان انرژی اتمی هم موظف شد کارهای مقدماتی برای تامین سوخت این نیروگاهها را انجام بدهد، چه در بخش تامین مواداولیه و چه در بخش غنی سازی.
در یک مرحلهای ما برای تامین بعضی تجهیزات کلاس 3 که دارای فناوری فوق العاده سطح بالاست، دچار تنگناهای شدید شده بودیم و مطالعات اولیهای هم که انجام داده بودیم نشان میداد امکان ساخت این تجهیزات در داخل کشور وجود ندارد و ناچار باید آنها را از خارج وارد بکنیم.
چه دلایلی باعث شد که ما به سمت ساخت این تاسیسات برویم و کار الان در چه مرحلهای قرار دارد؟ ما در کنار مسیر تولید سوخت هستهای یعنی اورانیوم غنی شده و قراردادن آن در راکتور آب سبک مانند بوشهر که به لطف خدا کاملا موفقیت آمیز بوده است، به ناچار باید مسیر دیگری را هم میرفتیم که مسیر ایجاد مجتمع تولید آب سنگین و ساخت راکتورهای آب سنگین است."