زمانه گفت مرا رو زبان دار نگاه مقالة

"زمانه گفت مرا رو زبان‌دار نگاه علی‌اکبر احمدی دارانی در دیوانها و مجموعه شعرهایی که به نام رودکی موجوداست،قطعه شعری به این صورت یافت می‌شود: {Sزمانه پندی آزادوار داد مرا#زمانه را چو نکو بنگری همه پند است#به روز نیک کسان گفت تا تو غم نخوری#بسا کسا که به روز تو آروزمند است#زمانه گفت مرا خشم/چشم خویش‌دار نگاه#کرا زبان نه به بندست پای در بند استS}سخن بر سر بیت آخر این قطعه و ربط مصراع اولآن با مصراع دوم است. در یکی از نسخه‌های تحفةالملوک که اساس چاپ1382 میراث مکتوب است،(نک:تحفةالملوک،علی بنابی حفص بن فقیه محمودالاصفهانی،مقدمه،ص بیست)این مصرع به این صورت ضبط شده: {Sزمانه گفت مرا رو زبان‌دار نگاه#کرا زبان نه به بند است پای دربند استS}(تحفةالملوک،ص 45) البته این شعر در برخی از نسخه‌های تحفةالملوکبه اسحاق جویباری منسوب شده است که جای تأملدارد؛اما آنچه موضوع سخن ماست،ضبط منحصربه‌فردبخشی از مصراع اول است."