استاد ایرج افشار و مکتب سرعت مقالة

"تا اینکه دوست شاعر جوانم آقای مرتضی بیاتی،در حدود اوایلاسفند ماه گذشته،خدمت استاد افشار تلفن زده بود و پرسیدهبود در کجا می‌توان نسخه‌ای از آن کتاب را تهیه کرد. در این امر کمترین تردید نیست که وجود هر دو مکتب درکار تحقیق علمی ضروری است. استاد افشار مظهر آن باور بود؛باور نسبت به گذرندگیحیات و کوتاهی عمر مفید و نماد این شتاب؛شتاب به دور ازشتابزدگی در کار و تحقیق. او می‌دانست که اگر بر واپسین شراره‌های لرزان مهرگاناین فرهنگ بی‌مانند دامن نزنیم،خیلی زود دیر می‌شود وزمستان سخت نزدیک است و چنین بود که افشار،این عاشقفرهنگ ایران،از پای نمی‌نشست،لحظه‌ای آرام نمی‌گرفت،پیوسته در حرکت بود،شتاب می‌ورزید و سعی می‌کرد تاآنجا که از دستش برمی‌آید در کار سربلندی ایران از طریقمعرفی فرهنگ گران‌سنگ این سرزمین کوتاهی نکند:سخنمی‌گفت،می‌نوشت،تصحیح می‌کرد،مشورت می‌داد،رهمی‌نمود،در کار نشر آثار ایران‌شناسی مدد می‌رساند،دستجوانان را می‌گرفت و پابه‌پا می‌برد تا شیوۀ راه رفتن در جهتفرهنگ ایران و ره سپردن برای ایران را بیاموزند."