ملخص الجهاز:
"این زن از افراد بسیار متنفذ در دستگاه حکومتی سلجوقیان بوده است (انوری؛ ۱۳۴۷،ج۱: ۱۱۰) اینک، نمونههایی از القاب پادشاهان و امرا عنصری در مدح سلطان مسعود غزنوی: «از عشق خیزد اندوه، تا کی بلای عشق در عشق خیر نیست من و نعت شهریار سلطان عصر، شاه جهان سید ملوک مسعود فخر عالم و آرایش تبار» (دیوان:۱۵۵) انوری در مدح سلطان سنجر: «تا ملک جهان را مدار باشد فرمانده آن شهریار باشد سلطان سلاطین که شیر چترش در معرکه سلطان شکار باشد» (دیوان:۱۳۰) فرخی در وصف داغگاه امیر ابوالمظفر فخرالدوله احمد بن محمد والی چغانیان: «داغگاه شهریار اکنون چنان خرم بود کاندرو از نیکویی حیران بماند روزگار خسرو فرخ سیر بر بارة دریا گذر با کمند شصت خم در دشت چون اسفندیار فخر دولت بوالمظفر شاه با پیوستگان شادمان و شاد خوار و کامران و کامگار» (دیوان:۱۷۶) هریک از شعرای عهد غزنوی با ویژگی منحصر به فرد شخصیتی و مشخصههای سبکی خود بدین کار مبادرت ورزیدهاند.
انوری در مدح جلالالوزرا احمد بن مخلص: «صدری که تر و خشک جهان فانی و باقی بر گوشة خوان کرمش ما حضر آمد» (دیوان:۱۴۰) انوری در مدح الصاحب جلالالدین احمد: «صدری که دایم از پی تفویض کسب ملک خاک درش ملوک جهان را نشیمن است» (دیوان:۸۳) انوری در مدح شیخ امام جمالالاسلام: «صدری که چون سخن ز سخنهای او رود ادراک منهزم شود و عقل مبتذل» (دیوان:۲۹۲) سعدی شیرازی در ستایش شمسالدین محمد جوینی: «خدایگان صدور زمانه شمسالدین عماد قبة اسلام و قبلة زوار»۳۱ (قصاید:۲۶) این لقب در عهد سلجوقی خاص کسانی است که به دستگاه حاکم بسیار نزدیک بودهاند و احتمالا از نظر سیاسی اولین مقام بعد از شاه همین صدور میباشد."