تقابل کلمات فقط و چرا مقالة

"تقابل کلمات«فقط»و«چرا» سرتیپ علی اصغر ربیعی *دو کلمه در ادبیات و زبان پارسی وجود دارد که هرچنداین دو کلمه معنا و مفهوم مستقل دارند ولی وقتی جلو جملهو عبارتی قرار بگیرند بار معنایی خاصی پیدا می‌شود. غالبا این کلمه برای قطعیت و حتم و ختم کردن موضوعیبه شخص،شی،زمان،مکان،مطلب و ایده مورد استفاده قرارمی‌گیرد. این کلمه وقتی در جمله و عبارتی قرار گرفت،آن جمله وعبارت مفهوم تمامیت‌خواهی پیدا می‌کند. این کلمه در فضایاستبدادی کاربرد دارد و مطلق‌گرائی را القاء می‌نماید. این کلمه یارانی هم دارد،گاهی خودش به کمک خودشمی‌آید و می‌شود«فقط و فقط»که کار را محکم‌تر کند. انسان تا این مرحله از دانش و تمدن که رسیده،مدیونپرسشگری و پیدا کردن جواب«چراهایی»است که از خودشکرده است. جالب این است که پرسشگری اندیشه را بارور و اندیشهبارور،پرسش بیش‌تر و تازه‌تر تولید می‌کند. با مقایسه‌ی این دو کلمه جا دارد کاربرد«چرا»را در غالبپرسشگری ستود و کاربرد«فقط»را در جایگاه استبدادی وتمامیت خواهی نفرین کرد."