خلاصة:
رجعت از آموزه های اختصاصی شیعه است و در اصطلاح به معنای بازگشت جمعی از مردگان مومن و کافر به زندگی دنیا هنگام قیام حضرت مهدی است تا کافران مجازات دنیوی خود را ببینند و مومنان نیز ضمن مشارکت در قیام حضرت مهدی از مجازات کافران خوشنود گردند.در این نوشتار ادله قرآنی و روایی رجعت بررسی شده و به شبهات مطرح شده پاسخ داده شده است و در انجام چنین بیان شده است که حتی اگر کسی نخواهد جزئیات رجعت را آن چنان که در پاره ای روایات آمده است بپذیرد،اما چاره ای ندارد که اصل رجعت را قبول کند.ادله محکم قرآنی و روایی در این زمینه قاطع اند و نمی توان آنها را انکار کرد،هر چند فهم جزئیات رجعت بر برخی دشوار باشد.
ملخص الجهاز:
با استفاده از آیات ذکر شده و با توجه به معنای رجعت، میتوان فهمید میان رجعت اصطلاحی و این آرزوی کافران، دست کم، چهار تفاوت وجود دارد: 1) درخواست کافران برای از سرگیری عمل است، اما رجعت کافران برای عمل نیست؛ 2) اراده کننده در رجعت خداوند است، اما درخواست بازگشت کافران از سوی خود آنهاست؛ 3) هدف در رجعت مجازات کافران است، اما هدف کافران از بازگشت به دنیا رهایی از مجازات است؛ 4) در تحقق هدف رجعت تخلفی نیست، ولی در تحقق هدف کافران خلاف است؛ یعنی آنان دروغ میگویند و اگر بازگردند، به آنچه گفته بودند، عمل نمیکنند.
7. داستان مرغهای چهارگانه ابراهیم _ که بعد از ذبح، بار دیگر به زندگی بازگشتند تا امکان معاد را در مورد انسانها برای او مجسم سازند _ نیز در مسأله رجعت قابل توجه است: و إذ قال إبراهیم رب أرنی کیف تحیی الموتی قال أ و لم تؤمن قال بلی و لکن لیطمئن قلبی قال فخذ أربعة من الطیر فصرهن إلیک ثم اجعل علی کل جبل منهن جزءا ثم ادعهن یأتینک سعیا و اعلم أن الله عزیز حکیم؛ و [یاد کن] آن گاه که ابراهیم گفت: «پروردگارا، به من نشان ده چگونه مردگان را زنده میکنی؟» فرمود: «مگر ایمان نیاوردهای؟» گفت: «چرا، ولی تا دلم آرامش یابد».